கலித்தொகை

பாட்டும், தொகையும் என்றழைக்கப்படும் சங்கஇலக்கியத்தின் ஒவ்வொரு பாடல்களுமே சிறந்தவை என்றாலும் அவற்றுள் எட்டுத்தொகை நூல்களுள் ஆறாவது நூலான கலித்தொகைப் பாடல்கள் தனக்கே உரிய சிறப்பியல்களைக் கொண்டிருக்கின்றன. பிறபாடல்கள் ஆசிரியப்பாவால் அமைய கலித்தொகையோ கலிப்பாவால் அமைந்துள்ளது.

பல புலவர்களின் பாடல்கள் அடங்கிய தொகுப்பு நூலான கலித்தொகையில் ஓசை இனிமையும், தரவு, தாழிசை, தனிச்சொல், சுரிதகம் என்னும் சிறப்பான அமைப்புகளால் அமைந்த கலிப்பாவினால் பாடப்பட்ட 150 பாடல்கள் உள்ளன. அகப்பொருள் துறை பாட ஏற்ற யாப்பு வடிவங்களாக கலிப்பாவையும் பரிபாடலையும் தொல்காப்பியர் கூறுகிறார். துள்ளலோசையால் பாடப்பட்டு பாவகையால் பெயர்பெற்ற நூல் கலித்தொகை ஆகும். பிற அகத்திணை நூல்கள் எடுத்துரைக்காத கைக்கிளை, பெருந்திணை, மடலேறுதல் ஆகியவை கலித்தொகையில் மட்டுமே இடம்பெறுகின்றன. பாலைக்கலி, குறிஞ்சிக்கலி, முல்லைக்கலி, மருதக்கலி, நெய்தற்கலி என ஐந்து திணைகளிம் தொகுக்கப்பட்டுள்ளன.

இப்பாடல்களின் மூலம் பண்டைக் கால ஒழுக்க வழக்கங்கள், நிகழ்ச்சிகள், மரபுகள், காலத்தின் தன்மை, நல்லவர் தீயவர் பண்புகள், விலங்குகள், பறவைகள், மரங்கள், செடி கொடிகளின் இயல்புகள் ஆகியனவற்றை அறிந்து கொள்ளலாம்.

இதில் பல பாடல்கள், ஓரங்க நாடகங்களைப் போல அமைந்துள்ளன. ஏறுதழுவுதல்  உள்ளிட்ட பல்வேறு செய்திகள் இன்றும் விவாதிக்கப்படுவனவாக விளங்குகின்றன.

களிற்றையும் அடக்கும் ஆற்றல் இசைக்கு உண்டு என்ற உண்மையும், நீராடல் பற்றிய செய்தியும், மக்களின் நல்வாழ்விற்கான நெறிகளும் இவற்றில் விளக்கப்பட்டுள்ளன.

கலித்தொகையில் சேர,சோழ மன்னர்கள் பற்றிய குறிப்புகள் காணப்படவில்லை. பாண்டிய மன்னர், பாண்டிய நாட்டுக் கூடல்மாநகர், வைகையாறு போன்ற பாண்டிய நாட்டுச் செய்திகளே அதிகம் கூறப்பட்டுள்ளன. பாரதக் கதை நிகழ்ச்சியான அரக்கு மாளிகை தீப்பிடித்தல், பீமன் காப்பாற்றல், திரௌபதியின் கூந்தலை துச்சாதனன் பற்றியிழுத்தல், பீமன் வஞ்சினம், துரியன் தொடையை பீமன் முறித்தது ஆகிய புராணச் செய்திகள் இதில் இடம்பெற்றுள்ளன. திருமால், முருகன், கண்ணன், பலராமன் முதலிய கடவுளர்கள் பற்றியும் பிற தொகை நூல்களில் இடம்பெறாத 'காமன் வழிபாடு' பற்றியும் கலித்தொகை கூறுகிறது.முருகனின் படைவீடுகள் பற்றிய குறிப்புகளும் இடம் பெற்றுள்ளது.

கடவுள் வாழ்த்தாக அமைந்த முதற் பாடல் சிவபெருமானை விளித்து அவனது கூத்தைப் போற்றிப் பாடுகிறது.

ஆறு அறி அந்தணர்க்கு அரு மறை பல பகர்ந்து,

தேறு நீர் சடைக் கரந்து, திரிபுரம் தீ மடுத்து,

கூறாமல் குறித்ததன் மேல் செல்லும் கடுங் கூளி

மாறாப் போர், மணி மிடற்று, எண் கையாய்! கேள், இனி:                                

இது தரவு:

செய்யுளியலில், தரவு என்பது, செய்யுள் வகைகளுள் ஒன்றான கலிப்பாவின் முதல் உறுப்பு ஆகும். இது செய்யுளுக்கு முகவுரை போன்றது. எடுத்துக்கொண்ட பொருளை அறிமுகப்படுத்தும் பாங்கில் அமைந்தது. இது குறைந்தது மூன்று அடிகளையும், கூடிய அளவாகப் பன்னிரண்டு அடிகளையும் கொண்டு அமைந்திருக்கும்.

வேதத்திற்குரிய ஆறு அங்கங்களையும் அறிந்த பிராமாணர்க்கு அரிய வேதங்கள் பலவற்றையும் அருளிச்செய்து, தெளிந்த கங்கையை சடையிலே அடக்கி முப்புரங்களில் தீயைச் செலுத்தி வார்தைகளுக்கு அடங்காமல் எண்ணுகின்ற எண்ணத்திற்கும் எட்டாமல் செல்லுகின்ற விரைவினையுடைய பேயின் தோற்றலில்லாத போரினைக்கொண்ட நீல மாணிப்போன்ற கழுத்தினையும் எட்டுக்கைகளையும் உடைய இறைவனே இப்பொழுது கேள்

இங்கு தான் பாடவிருக்கும் இறைவனைப்பற்றியச் செய்திகளை ஒன்றாக கூறியிருப்பதை அறிக.

படு பறை பல இயம்ப, பல் உருவம் பெயர்த்து நீ,

கொடுகொட்டி ஆடுங்கால், கோடு உயர் அகல் அல்குல்,

கொடி புரை நுசுப்பினாள் கொண்ட சீர் தருவாளோ?

மண்டு அமர் பல கடந்து, மதுகையால் நீறு அணிந்து,

பண்டரங்கம் ஆடுங்கால், பணை எழில் அணை மென் தோள்,

வண்டு அரற்றும் கூந்தலாள் வளர் தூக்குத் தருவாளோ?

கொலை உழுவைத் தோல் அசைஇ, கொன்றைத் தார் சுவல் புரள,

தலை அங்கை கொண்டு, நீ காபாலம் ஆடுங்கால்,

முலை அணிந்த முறுவலாள் முன் பாணி தருவாளோ?                               

இவை மூன்றும் தாழிசை

பாவகைகளில் தாழிசை என்பது கலிப்பாவில் வரும் இரண்டாவது உறுப்பைக் குறிக்கும். தாழ்ந்து ஒலிப்பதனால் தாழிசை என்னும் பெயர் ஏற்பட்டதாகக் கூறப்படுகிறது. கலிப்பாவில் பொதுவாக இது முதல் உறுப்பான தரவைத் தொடர்ந்து வரும். கலிப்பாவில் பொதுவாக மூன்று அல்லது ஆறு தாழிசைகள் இருப்பது வழக்கம். பன்னிரண்டு தாழிசைகள் கொண்ட கலிப்பாக்களும் உள்ளன.

தாழிசை இரண்டு தொடக்கம் நான்கு அடிகளைக் கொண்டிருக்கலாம். எனினும் இவ்வெண்ணிக்கை தரவிலுள்ள அடிகளின் எண்ணிக்கையிலும் குறைவாக இருக்க வேண்டும் என்பது என்பது விதி.

இப்பாடலில் தரவு நாங்கடியில் அமைய பெற்றதால் தாழிசை மூன்று அடிகளில் அமைந்துள்ளதை அறிக.

பொருள்

படுதல் என்றால் ஒலித்தல். ஒலிக்கின்ற பறை பல ஓசைகளை உண்டாக்க, பல வடிவங்களையும் சிதைத்து நீ ‘கொடுகொட்டி’ என்னும் கூத்தை ஆடுங்கால் பக்கம் உயர்ந்த அகன்ற அல்குலினையும் கொடியையொத்த இடுப்பினையும் உடைய உமாதேவியோ தாளம் முடிந்துவிடும் காலத்தினைக்கொண்ட சீரைத் தருவாள்!

நெருங்கி செய்யும் போர் பல வென்று அந்த வலிமையால் பகைவரின் சாம்பலை அணிந்துக் கொண்டு நீ ‘ பாண்டுரங்கம்’ என்னும் கூத்தை ஆடுகின்ற காலத்தில் மூங்கிலின் அழகை கொண்ட மெல்லிய தோள்களையுடைய வாண்டுகாள் ஒலிக்கும் கூந்தலையுடைய உமாதேவியோ தாளத்து இடை நிகழும் காலத்தினையுடைய தூக்கைத் தருவாள்!

கொலைத்தொழிலை உடைய புலியின் தோலை உடுத்தி, கொன்றை மலர் மாலை தோள்மேல் புரள, பிரமனது தலையை அழகிய கையிலே கொண்டு, நீ ‘கபாலம்’ என்னும் கூத்தை ஆடும் போது முல்லை அரும்புகளைப் போன்ற பற்களையுடைய உமாதேவியோ ஒருதாளத்தின் முதலெடுக்கும் காலத்தினையுடைய பாணியைத்தருவாள்!

சீர்,, தூக்கு, பாணி என்பன தாளத்தின் பகுதிகள்

பாணி முதலும் தூக்கு அடுத்தும் சீர் இறுதியிலும் அமைவது.

என ஆங்கு        -  என்று சொல்லும் படியாக,                                                                                                                             

இது தனிச்சொல்

தனிச்சொல் என்பது பாவகைகளில் ஒன்றான கலிப்பாவின் ஒரு உறுப்பாகும். இது அப்பாவகையில் தரவு, தாழிசை, அராகம், அம்போதரங்கம் என்னும் உறுப்புக்களைத் தொடர்ந்து ஐந்தாவது உறுப்பாக வரும்.

கலிப்பாவின் இறுதி உறுப்பாகிய சுரிதகத்தை ஏனைய நான்கு உறுப்புகளோடு இணைப்பதற்காகச் அதன் முன் வருவது தனிச்சொல். இது தனிச்சீர் எனவும் அழைக்கப்படும்.

பாணியும், தூக்கும், சீரும், என்று இவை

மாண் இழை அரிவை காப்ப,

ஆணம் இல் பொருள் எமக்கு அமர்ந்தனை, ஆடி          

                                     

இது சுரிதகம்

சுரிதகம் என்பது பாவகைகளில் ஒன்றான கலிப்பாவின் ஒரு உறுப்பாகும். இது அப்பாவகையில் தரவு, தாழிசை, அராகம் அம்போதரங்கம், தனிச்சொல் என்னும் உறுப்புக்களைத் தொடர்ந்து ஆறாவதாக மற்றும் இறுதியாக உறுப்பாக வரும். கலிப்பா தவிர்த்து வெண்பா மற்றும் ஆசிரியப்பாவின் உறுப்பாகவும் வரும். அப்படி வரும் போது முறையே வெள்ளைச் சுரிதகம் மற்றும் ஆசிரியச் சுரிதகம் எனப்படும்.

சுரிதகம் என்றால் ”சுருங்கி முடிவது” என்று பொருள். ஈற்றில் (இறுதியில்) வைக்கப்படுவது எனும் பொருளில் வைப்பு எனவும் இறுதி வரம்பாக வருவது என்பதனால் வாரம் என்றும் இதற்கு பிற பெயர்கள் பெறும்.

பொருள்

பாணியும், தூக்கும், சீரும் என்றிவற்றை மாட்சிமைப் பட்ட அணிகளை அணிந்த உமாதேவி காக்கும் படி ஆடி, அன்பில்லாத பொருள்காளாகிய எமக்காக ஒரு வடிவு கொண்டு இவ்வுலகத்தில் தங்கினாய். என்னே நின் திருவருள்.

மூன்று முறை ஐயத்தோடு வினவி முடிவில் ‘அரிவை காப்ப ஆடி அமர்ந்தனை’ என்றது அறிந்து மகிழதக்கது.

அடுத்ததாக பாலைக்கலியில் 9 வது பாடலைக் காண்போம்.

பாடலை இயற்றியவர்- நல்லந்துவனார்

செவிலியின் வினவலும் அந்தணரின் வழிப்படுத்தும் பேச்சும்‘

எறித்தரு கதிர்தாங்கி ஏந்திய குடை நீழல்,

உறித்தாழ்ந்த கரகமும், உரைசான்ற முக்கோலும்,

நெறிப்படச் சுவல் அசைஇ, வேறு ஓரா நெஞ்சத்துக்

குறிப்பு ஏவல் செயல் மாலைச் கொளைநடை அந்தணீர்! –

வெவ்இடைச் செலல் மாலை ஒழுக்கத்தீர்; இவ்இடை,               5

என்மகள் ஒருத்தியும், பிறள்மகன் ஒருவனும்,

தம்முளே புணர்ந்த தாம் அறிபுணர்ச்சியர்;

அன்னார் இருவரைக் காணீரோ? - பெரும!’

‘காணேம் அல்லேம்; கண்டனம், கடத்திடை;

ஆண் எழில் அண்ணலோடு அருஞ்சுரம் முன்னிய                  10

மாண் இழை மடவரல் தாயிர் நீர்போறிர்

பலஉறு நறுஞ்சாந்தம் படுப்பவர்க்கு அல்லதை,

மலையுளே பிறப்பினும், மலைக்கு அவைதாம் என் செய்யும்?

நினையுங்கால், நும்மகள் நுமக்கும் ஆங்கு அனையளே.

சீர்கெழு வெண்முத்தம் அணிபவர்க்கு அல்லதை,                   15

நீருளே பிறப்பினும், நீர்க்கு அவைதாம் என் செய்யும்?

தேருங்கால், நும்மகள் நுமக்கு ஆங்கு அனையளே.

ஏழ்புணர் இன்இசை முரல்பவர்க்கு அல்லதை,

யாழுளே பிறப்பினும், யாழ்க்கு அவைதாம் என் செய்யும்?

சூழுங்கால், நும் மகள் நுமக்கு ஆங்கு அனையளே      

           20

என ஆங்கு –

இறந்த கற்பினாட்கு எவ்வம் படரன்மின்;

சிறந்தானை வழிபடீஇச் சென்றனள்;

அறம் தலைப்பிரியா ஆறும் மற்று அதுவே.’

பொருள்

எறித்தலை தருகின்ற ஞாயிற்றின் வெம்மையைத் தாங்குவதற்காக ஏந்திய குடையின் நிழலில் உறியிலே வைத்த கமண்டலமும், புகழுக்குச் சான்றாக விளங்கும் முக்கோலையும் முறையாக தோளிலே வைத்துக் கொண்டு வேறு ஒன்றும் அறியாத நெஞ்சினராய், நீர் குறித்தவாறு ஏவல் செய்யும் ஐம்பொறிகளையும், உமக்கென்று கொள்கையினையும் ஒழுக்கத்தினையும் உடைய அந்தணீர்! நீவீர் வெம்மையான காட்டிடத்தே செல்லுகின்றவர் என்பதால் உம்மைக் கேட்கின்றேன். இக்காட்டுவழியிலே என் மகள் ஒருத்தியும் வேறொருத்தி மகன் ஒருவனும் தமக்குள்ளே பிறரறியாதவாறு கூடினர். இப்பொழுது அவர்கள் கூடியதைப் பிறரும் அறிந்துவிட்டனர். அவர்கள் இருவரையும் நீவீர் கண்டீரோ?பெரும! என்றவுடன் அவரும்,

“காணாமல் இருந்தேன் அல்லேன். கண்டேன். காட்டிடையே ஆண்மகனுக்குரிய அழகினையுடைய தலைவனோடு அரிய சுரத்தைக் கடந்து போகக் கருதிய மாட்சிமைப்பட்ட அணிகலன்களை அணிந்த மடப்பத்தையுடைய பெண்ணின் தாயா் போல்வீர்!

நறுமணப்பொருட்கள் விரவிய சந்தனம், உடம்பில் பூசிக் கொள்பவருக்குப் பயன் கொடுக்கிறதே தவிர, மலையிடத்து பிறந்திருந்தாலும் அச்சந்தனம் மலைக்கு என்ன செய்யும்? நினைத்துப் பார்த்தால் உம் மகளும் நுமக்கு அதைப் போன்றவளே!

சிறப்பான வெண்முத்தம் அணிவார்க்குப் பயன்படுகிறதே ஒழிய, கடல்நீரிலே பிறந்ததாயினும் நீருக்கு அவை என்ன செய்கின்றன? ஆராயுங்கால், நும் மகளும் உமக்கு அத்தன்மையானவளே!

ஏழுநரம்புகளால் கூட்டப்பட்ட இனிய இசை பாடுவோருக்கே பயனினைத் தருகின்றது. அது யாழுலே பிறந்திருந்தாலும் யாழுக்கு அது எதைச் செய்கின்றது? சிந்தித்துப் பார்க்கின் நும் மகளும் உமக்கு அதைப் போன்றவளே! என்பதால்,

மிக உயர்ந்த கற்பினையுடைய அப்பெண்ணுக்குத் துன்பத்தைத் தராதீர்! அவளோ, சிறந்தவன் பின்னே சென்றனள். அறத்திலிருந்து மாறுபடாது செல்லும் சிறந்த வழியும் அதுவேயாகும்.” என்றார்.

இங்கு பெண்ணாணவள் சந்தனத்தைப்போன்று, முத்தைப் போன்று, யாழிசைப் போன்று தாய் வீட்டிற்கன்றி தலவனுக்கே உரியவள் என்று சொல்கிறது இப்பாடல்.

அந்தணர் என்பார் ஐம்பொறிகளை அடக்கி தன் வசப்படுத்தியோர் என்பதும் உடன் போக்கு அறவழிப்பட்டது என்பதும் பெறப்படுகிறது.

அருமையாக 'கற்றறிந்தார் ஏத்தும் கலி', 'கல்வி வலவர் கண்ட கலி' என்று சிறப்பித்துக் கூறப்படும் கலித்தொகையில் பழமொழிகள் போன்று ஒரே வரியில் அறக்கருத்துகள் கூறப்பட்டுள்ளன.

ஆற்றுதல் என்பது ஒன்று அலந்தார்க்கு உதவுதல்

போற்றுதல் என்பது புணர்ந்தாரைப் பிரியாமை

பண்பு எனப்படுவது பாடறிந்து ஒழுகுதல்

அன்பு எனப்படுவது தன்கிளை செறாமை

அறிவு எனப்படுவது பேதையர் சொல் நோண்றல்

செறிவு எனப்படுவது மறை பிறர் அறியாமை

முறை எனப்படுவது கண்ணோடாது உயிர் வௌவல்

பொறை எனப்படுவது போற்றாரைப் பொறுத்தல்

இன்றும் இக்கருத்துக்கள் எடுத்தாளப்படுகின்றன..

தமிழின் இனிமையை உணர, சுவைக்க இக்கலித்தொகையை அறிந்து படித்து மகிழ்க..

அடுத்த பதிவோடு விரைவில்

அன்புடன்

உமா

கலிப்பா இலக்கணம் அறிய