பதிற்றுப் பத்து - மூன்றாம் பத்து.

இமயவரம்பன் நெடுஞ்சேரலாதனின் தம்பி பல்யானைச் செல்கெழுகுட்டுவன். இவனது வரலாற்றை

அடுநெய் ஆவுதி, கயிறு குறுமுகவை, 
ததைந்த காஞ்சி, சீர்சால் வெள்ளி,
கான் உணங்கு கடுநெறி, காடுறு கடுநெறி, 
தொடர்ந்த குவளை, உருத்துவரு மவிர் நிறை, 
வெண்கை மகளிர், புகன்ற ஆயம்

என்ற தலைப்புக்களில் இந்த மூன்றாம் பத்துச் சிறப்பிக்கிறது. இம்மூன்றாம் பத்தின் ஆசிரியர் பாலைக் கௌதமனார்.

முதற் பாடலில்

குட்டுவன் குட்ட நாட்டிற்கு உரியவன். இவன் உம்ப காட்டில் ஆட்சி செலுத்தினான். தன் அறிவு ஒத்த முதியவரின் வழிகாட்டுதலின்படி ஆட்சி செய்தான். தன் நாட்டில் உள்ள நிலத்தின் எல்லையை அவரவருக்கு உரியவாறு வகுத்து ஒழுங்கு செய்தான். இவனது நாட்டில் வேள்வித் தீயின் புகையையும், தம்மை நாடி வருபவர் அளவில்லாது உண்ணச் சமைக்கும் நெய் மணத்தையும் கடவுளரும் விரும்புவர் என்பது குறிக்கப்பட்டுள்ளது. இதனை,

ஊனத்து அழித்த வால்நிணக் கொழுங்குறை
குய்இடு தோறும் ஆனாது ஆர்ப்ப
கடல்ஒலி கொண்டு செழுநகர் வரைப்பின்
நடுவண் எழுந்த அடுநெய் ஆவுதி
இரண்டுடன் கமழும் நாற்றமொடு வானத்து
நிலைபெறு கடவுளும் விழைதகப் பேணி(பாடல்-1)

என்ற பாடல் அடிகள் படம் பிடித்துக் காட்டுகின்றன.

இரண்டவது பாடலில்

பல்யானைச் செல்கெழு குட்டுவனின் முன்னோர் ஆட்சிச் சக்கரம் அறநெறி பிழையாது தடையின்றி உருளும் வகையில் ஊழி ஊழியாக நல்லாட்சி வுரிந்துவந்தனர். அவர்களின் ஆட்சியில் தீது புறந்தள்ளப்பட்டது. நல்லனவற்றை மிகுதியாகச் செய்தனர். கடல்வளமும், மலைக்காட்டு வளமும் இவர்களின் நல்லாட்சிக்கு உருதுணையாக உதவி புரிந்தன. யாரும் யாரையும் துன்புறுத்தாவண்ணணம் பார்த்துக்கொண்டனர். மாற்றாரின் பொருளை மக்கள் விரும்பவில்லை. மாசற்ற அறிவினலாய், செம்மை திறம்பாமல் வாழ்ந்துவந்தனர். தம்மை விரும்பியவர்களைப் பிரியாமல் அவர்களுக்கு உறுதுணையாக வாழ்ந்துவந்தனர். உணவுப் பொருள்களைப் பகுத்துத் தந்து உண்டு மகிழ்ந்தனர். இதனால் மூத்த யாக்கையோடு பிணி இல்லாமல் ஊழி ஊழியாக வாழ்ந்தனர் என்பதை அறிகிறோம்.

அகப்பா என்பது பகைவரின் கோட்டை. அக்கோட்டை மிகுந்த காவலை உடையது. அது உம்பற் காட்டுப் பகுதியில் இருந்தது. குட்டுவன் அதனைத் தன் படை வலிமையால் பகைவர்களை அழித்து வெற்றி பெற்றான். இந்த வெற்றிச் சிறப்பினை

அண்ணலம் பெருங் கோட்டகப்பா எறிந்த
பொன்புனை உழிஞை வெல்போர்க் குட்டுவ (பாடல் -2)

என்ற பாடல் அடிகள் தெரிவிக்கின்றன. மேலும்

பொன்செய் கணிச்சித் திண்பிணி யுடைத்துச்

சிரறுசில வூறிய நீர்வாய்ப் பத்தற்

கயிறுகுறு முகவை மூயின மொய்க்கும்

ஆகெழு கொங்கர் நாடகப் படுத்த

கயிறு   குறு முகவை - நீண்ட கயிறு கட்டிச் சேந்தப்படும் குறுகிய முகவைகளை: மூயின  மொய்க்கும்  -  நெருங்கச் சூழ்ந்து மொய்த்து நிற்கும்;

ஆகெழு கொங்கர் நாடு அகப்படுத்த – ஆனிரைகளையுடைய கொங்கரது  நாட்டைவென்று  தன்னாட்டோடு அகப்படுத்திக் கொண்ட;

வேல்கெழு  தானை  வெருவரு தோன்றல் - வேலேந்திய தானையால் பகைவர்க்கு அச்சத்தை விளைவிக்கும் தோன்றலே!

பொன்     என்றது  இரும்பினை. இரும்பைக் கரும்பொன் என்றும்   வழங்குவர். இவ்வாறு குட்டுவன்  கொங்குநாட்டை வென்ற சிறப்பு கூறப்பட்டுள்ளது.

நாடு வறட்சியால் வாடிய போதும், தன்னை நாடி வரும் பாணர், கூத்தர் முதலான பரிசிலருக்கு அவர்கள் உள்ளம் மகிழப் பசியை நீக்கி, பொன்னாலான அணிகலன்களை வழங்கினான் என்று பல்யானைச் செல்கெழு குட்டுவனின் கொடைத் திறத்தை இப்பத்து விவரிக்கிறது.

நிலம், நீர், காற்று, தீ, வான் என்ற ஐந்தையும் அளந்து முடிவு கண்டாலும் குட்டுவனின் அறிவாற்றலை அறிய முடியாது எனக் கீழ்வரும் பாடல் அடிகள் விளக்குகின்றன.

நீர்நிலம் தீவளி விசும்போ டைந்தும்
அளந்துகடை யறியினும் அளப்பருங் குரையைநின்
வளம் வீங்கு பெருக்கம் இனிதுகண் டிகுமே (பாடல்-4)

குட்டுவனின் குதிரைப் படை சென்று  பொருத  வயல்கள் கலப்பைகளால் உழ முடியாதனவாய் அழிந்தன. மதம் சொரியும்  தலையும் கடுத்த பார்வையுமுடைய யானைப் படை பரந்து நின்று  பொருத வயல்கள் வளம் இல்லாதழிந்தன. காலாட்படைகள்  நின்று பொருத ஊர்மன்றங்கள்  கழுதை ஏர்  பூட்டிப்  பாழ் செய்யப்பட்டன என்று அவனது பகை நாடு அழிந்ததை காட்டுகிறது அடுத்தப்பாடல்.

சிதைந்தது மன்றநீ சிவந்தனை நோக்கலிற் 
என்று அவன் வெற்றிச்சிறப்பும்

பொய்கை வாயிற் புனர்பொரு புதவின்

என்பதிலிருந்து பொய்கையில் நீர் மேலாண்மைக்காக வாயில்கள் அமைத்திருந்தனர். அதில் கதவுகள் இருந்தன. வயல்களில் மிகுந்த நீர் இருந்தது. அதனால் குவளையும் நெய்தல்லும் பூத்துக்குலுங்கின என்பதையுமறிகிறோம்.

அன்று பகைவர் நாடு யாவரும் விரும்பும் தன்மை உடையதாக இருந்தது. பகைவர் வெற்றி பல கண்டவர். உன் யானைப்படையின் அணிவகுப்பு (புணர்நிரை) அவர்களைத் துண்டுதுண்டுகளாகச் சிதைத்தது. பகைவர் தம் நெஞ்சுரத்தைக் கைவிட்டனர். அவர்களின் குதிரைவீரர்கள், வீரக்கழல் பூட்டிக் கறை படிந்த தம் கால்களை உடையவர்கள், உன்னோடு போரிட்டுத் தோற்ற பின்னர் அம்பு எய்வதையே மறந்துவிட்டனர். வயல்கள் எல்லாம் விளைச்சல் இல்லாத கரம்பைநிலமாக மாறிவிட்டது. உன் நாடோ, கோடையிலும் வறட்சி இல்லாத பேரியாற்று நீர் பாய்ந்து, மக்கள் பூசல் கேளாத நாடாக விளங்குகிறது.    என்று படை நாட்டின் அழிவும் குட்டுவன் நாட்டின் வளனும் உரைத்து போற்றூகிறது இப்பாடல்.

அடுத்தப்பாடலில்

வயலோர வீடு. வாழை மரத்துக்குப் பக்கத்தில் உரல். புது நெல்லைப் போட்டு மகளிர் வளையல் குலுங்க அவல் இடித்துக்கொண்டிருப்பர். வளைந்த கதிர் விட்டு நெல் விளைந்திருக்கும். அந்த வயல்நீரில் மேயும் கொழுத்த அயிரை மீன்களை மேய்வதற்காக நாரைப் பறவைகள் வரும். அங்குள்ள மரங்களில் அமர்ந்து மீனைக் கொத்தவும், நெல்லங்கதிர்களைக் கவரவும் காத்திருக்கும். மகளிர் தம் உலக்கையை வாழைமரத்தில் சேர்த்துச் சாய்த்து வைத்துவிட்டு தம் வறுங்கைகளை (வெண்கை, ஒன்றுமில்லாத வெள்ளைக்கை) வீசி வெண்ணிறக் குருகிகளை ஓட்டுவர்.

ஊர் அழியா விழாக் கோலத்துடன் திகழும். வயிரியர் முதலில் மன்றத்தில் இசைப்பர். பின் தெருவெங்கிலும் பாடிக்கொண்டு செல்வர். இப்படிப்பட்ட அகன்ற நிலப்பரப்பினைக் கொண்டது அந்த நாடு.

இப்படிப்பட்ட நாடு குட்டுவன் படையெடுப்புக்குப்பின் சிதைந்தது எங்கிறது. இங்கும் வயலில் நீ நிறைந்து மீன்கள் வாழ்வதும் காட்டப்பட்டுள்ளது. போர்கள் இவ்வாளவு அழகிய இயற்கை செல்வங்களை அழித்தன என்பதறியும் போது கலக்கமே முன்னிற்கிறது.

ஐந்திணை நிலத்து வேந்தர்களும் (பெருநில மன்னர்), வேளிர்களும் (குறுநில மன்னர்) நடுங்கிப் பாதுகாவலைத் தேடும்படி, குட்டுவன் முரசு முழங்க, தன் படைவீரர்களுக்குப் பெருஞ்சோறு வழங்கினான் என்று படைகளுக்கு பெருஞ்சோறளித்தல் கூறப்பட்டுள்ளது இப்பததாக் பாடலில். இதில் ஐந்து நில வளனும் மக்கள் வாழ்வும் மிக அழகாக குறிப்பிடப்பட்டுள்ளன.

இப்பத்துப் பாடல்களை தொகுத்துக்கூறும் பதிகத்தைப் பார்ப்போம்.

பதிகம்

இமையவரம்பன் தம்பி அமைவர

உம்பற்காட்டைத் தன் கோல் நிறீஇ,

அகப்பா எறிந்து, பகல் தீ வேட்டு,

மதி உறழ் மரபின் முதியரைத் தழீஇ,

கண் அகன் வைப்பின் மண் வகுத்து ஈத்து,

கருங் களிற்று யானைப் புணர் நிரை நீட்டி,

இரு கடல் நீரும் ஒரு பகல் ஆடி,

அயிரை பரைஇ, ஆற்றல் சால் முன்போடு

ஒடுங்கா நல்இசை, உயர்ந்த கேள்வி,

நெடும்பாரதாயனார் முந்துற, காடு போந்த    10

பல் யானைச் செல்கெழு குட்டுவனைப்

பாலைக் கௌதமனார் பாடினார் பத்துப் பாட்டு.       

அவைதாம்: அடு நெய் ஆவுதி, கயிறு குறு முகவை, ததைந்த காஞ்சி, சீர் சால் வெள்ளி, கான் உணங்கு கடு நெறி, காடு உறு கடு நெறி, தொடர்ந்த குவளை, உருத்து வரு மலிர் நிறை, வெண்கை மகளிர், புகன்ற ஆயம்       

பாடிப் பெற்ற பரிசில்:'நீர் வேண்டியது கொண்மின்' என, 'யானும் என் பார்ப்பனியும் சுவர்க்கம் புகல் வேண்டும்' என, பார்ப்பாரிற் பெரியோரைக் கேட்டு, ஒன்பது பெரு வேள்வி வேட்பிக்க, பத்தாம் பெரு வேள்வியில் பார்ப்பானையும் பார்ப்பனியையும் காணாராயினார்.  

இமயவரம்பன் தம்பி பல் யானைச் செல் கெழு குட்டுவன் இருபத்தைந்தாண்டு வீற்றிருந்தான்.

இதில் வெற்றிக்கு உதவியாக இருந்த முதியர் குடிமக்களை உறவாக்கித் தழுவிக்கொண்டான். வென்ற நிலப்பரப்பை முதியர்களுக்குப் பிரித்துக் கொடுத்தான் என்றச் செய்தியும் பெறப்படுகிறது.

இங்ஙனம் தன் குலத்து முதியோருக்கு நாட்டைப் பகுத்துக் கொடுத்து ஆளச் செய்யும் வழக்கம் பிற்காலத்துச் சோழ மன்னர் சிலரிடத்தும் இருந்ததென்பது அவர்கள் கல்வெட்டுகளின் மெய்க் கீர்த்திகளால் அறியப்படுகின்றது.

இமயவரம்பன் தம்பி பல் யானைச் செல் கெழு குட்டுவனின் வீரம், கொடை, நாட்டு நலன், மக்கள் வாழ்வு, அக்கால வழக்கங்கள் எனப் பலவற்றை அறிய வழிச்செய்கிறது இப்பத்து,

அடுத்ததாக

களங்காய்க் கண்ணி நார்முடிச் சேரல் பற்றி காப்பியாற்றுக் காப்பியனார் பாடிய நாங்காம் பத்து. இதன் தனிச் சிறப்பு இப்பத்துப் பாடல்களும் அந்தாதி இலக்கியத்தில் அமைந்தவை. முதற் பாட்டின் கடைசி வரியோ, சொல்லோ, சொற்களோ அடுத்தப் பாடலின் முதல் வரியாகவோ, சொல்லாகவோ அமைவது அந்தாதி. தமிழின் முதல் அந்தாதி அமைந்தது பதிற்றுப் பத்தில் தான் என்பது ஆய்வாளர் கருத்து. அற்புதமான இப்பத்தினை அறிவோம் விரைவில்…

அன்புடன்

உமா